Wymagania stawiane torkretowi oraz podstawowe badania kontrolne
Celem zastosowania technologii torkretowania w naprawach uszkodzonych powierzchni betonowych lub żelbetowych jest uzyskanie warstwy betonu natryskowego o założonych przez projektanta parametrach. Podstawowa zasada naprawy polega na takim doborze materiału naprawczego, aby jego właściwości były zbliżone do właściwości betonu konstrukcji. Nie ma właści-wie materiałów, które spełniają wszystkie wymagania niezbędne w każdym określonym przypadku. Podejmując decyzję o naprawie techniką torkretowania projektant określa parametry końcowe torkretu, a wykonawca musi ustalić, często wspólnie z projektantem, recepturę mieszanki torkretowej, aby spełnić założone wymagania.
Warunkiem przydatności mieszanki torkretowej do napraw powinno być spełnienie określonych wymagań torkretu wykonanego z tej mieszanki. Torkret powinien odpowiadać odpowiednim właściwościom mechanicznym i fizykochemicznym. Badaniami należy objąć przede wszystkim:
-
wytrzymałość na ściskanie,
-
mrozoodporność,
-
przyczepność do podłoża mineralnego,
a niekiedy również:
-
wodoprzepuszczalność,
-
współczynnik sprężystości E,
-
skurcz,
-
wytrzymałość na rozciąganie,
-
skuteczność ochronną (np. odporność na CO2 i chlorki),
-
odporność na starzenie.
Badania
O efekcie końcowym wykonanej naprawy decydują wszystkie działania kontrolne podjęte w celu zapewnienie właściwych warunków technologicznych podczas realizacji procesu torkretowania.
Bardzo ważne jest prowadzenie stałej kontroli i nadzoru nad wykonywanymi pracami. Badania prowadzone bezpośrednio na obiekcie gwarantują wymaganą jakość naprawy dając jednocześnie możliwość bezpośredniej korekty. Decydujące znaczenie mają warunki termiczno-wilgotnościowe, których kontrola sprowadza się do:
Przeprowadzenie badań kontrolnych wykonanego betonu natryskowego wymaga przyjęcia jednoznacznych ustaleń dotyczących sposobu i metod ich realizacji, głównie w zakresie rodzaju prób oraz sposobu ich przygotowania.
O możliwości naprawy uszkodzonego podłoża decyduje jego wytrzymałość na rozrywanie. Badanie przeprowadza się metodą "pull-off" z częstotliwością wynikającą z potrzeby na danym obiekcie. Średnia wytrzymałość na rozrywanie podłoża nie może być mniejsza niż 1,5 MPa. Jeżeli podłoże nie spełnia tego warunku, wówczas należy przed natryskiem torkretu wykonać zbrojenie z siatek zakotwionych w sposób mechaniczny. Minimalna grubość torkretu nie może być wówczas mniejsza niż 5cm. Przyczepność torkretu do podłoża nie może być mniejsza niż 1,5 MPa (średnia)
Należy odrzucić metodę wykonywania próbek kostkowych czy walcowych przez natryśnięcie torkretu do form. PN-EN 14488-1:2008 wymaga wykonania natrysku na blat kontrolny o wymiarach min. 500x500mm w przypadku natrysku ręcznego i 1000 x 1000 mm w przypadku natrysku automatycznego (robot). Grubość powinna odpowiadać rozmiarowi próbek do badań, które będą wycinane z blatu, ale nie może być mniejsza niż 100 mm. Należy stosować blaty kontrolne (formy) stalowe lub wykonane z materialu nie pochłaniającego wody. Blaty kontrolne powinny być ustawione pionowo i natryskiwane przy użyciu tego samego sprzętu i techniki z tej samej odległości, co podczas faktycznego natryskiwania.
Blat powinien być natychmiast poddany ochronie przed utratą wilgoci przy użyciu tej samej metody, która będzie użyta na budowie. Blaty należy oznaczyć do późniejszej identyfikacji (mieszanka, miejsce wykonania, data, operator itp.). Blatu nie należy poruszać przez 18 godzin od momentu natrysku. Pielęgnację należy prowadzić przez następne 7 dni. Próbki do badań należy wyciąć z blatu, jednak w taki sposób, aby nie zawierały materiału ułożonego bliżej niż 125 mm od brzegu (z wyjątkiem końców belek do badania na zginanie). Podczas transportu do laboratorium badawczego blaty lub wycięte próbki powinny być chronione przed uszkodzeniami mechanicznymi i utratą wilgoci.
Ustalenia dotyczące przeprowadzenia badań torkretu powinny być dostosowane do wielkości i zakresu naprawy.
Powrót>> |
