 |
.................................................................................................................................................
Projektowanie w przypadku kompleksowej naprawy technologią torkretowania obiektu inżynierskiego
O powodzeniu naprawy w dużej mierze decyduje etap projektowania. Na tym etapie powinny zostać określone wymagania dotyczące:
-
sposobu przygotowania podłoża,
-
torkretu w odniesieniu do jego cech fizyko – mechanicznych (wytrzymałości na ściskanie, przyczepności do podłoża, nasiąkliwości, wodoszczelności, mrozoodporności),
-
torkretu w odniesieniu do jego stanu po natryśnięciu.
W ocenie stanu uszkodzeń należy rozróżnić uszkodzenia:
-
zagrażające nośności konstrukcji (uszkodzenia krytyczne);
-
zagrażające bezpieczeństwu użytkowników (np. odspojenia kawałków betonu od powierzchni konstrukcji);
-
wynikające z utraty przez beton właściwości ochronnych w stosunku do stali.
Kwalifikacja uszkodzeń zagrażających nośności konstrukcji zależy od określenia definicji zniszczenia z uwagi na użytkowność albo nośność konstrukcji. Inna będzie w przypadku obiektów sprężonych, inna w przypadku żelbetowych. Obecnie dość powszechnie przyjmuje się, że przewidywany okres użytkowania konstrukcji kończy się w chwili, kiedy zbrojenie zaczyna korodować.
Okres ten zależy między innymi od grubości otuliny, jej jakości oraz rodzaju środowiska, jakie na nią oddziałuje.
Na pewnym etapie nie opłaca się naprawiać lokalnych uszkodzeń systemem PCC, gdyż ich wielkość obejmuje znaczną powierzchnię konstrukcji i w związku z tym pewniejszym i tańszym rozwiązaniem jest natryśnięcie na całą powierzchnię odpowiedniego materiału naprawczego.
Istotą technologii torkretowania jest przywrócenie obiektowi inżynierskiemu pierwotnych właściwości użytkowych poprzez odtworzenie otuliny zbrojenia, wypełnienie ubytków, wykonanie naprawy konstrukcji oraz odtworzenie geometrii obiektu.
W tabeli nr 1 podano rodzaje uszkodzeń i zalecane techniki naprawy.
Kompleksowa naprawa technologią torkretowania nadaje obiektowi estetyczny wygląd, szczególnie gdy zastosuje się technikę wykończenia powierzchni torkretowej przez:
-
wystrzelenie materiału z dyszy „As Shot”,
-
ponowne (po wstępnym związaniu) natryśnięcie materiału w celu uzyskania ustalonej faktury „Cut and Flash”,
-
zatarcie powierzchni na gładko (należy unikać ze względu na mikropęknięcia).
|
Uszkodzenia powierzchni
|
Zalecana metoda naprawcza
|
|
Na betonie nie widać odspojeń, raków, złuszczeń. Beton jednorodny, niewielka karbonatyzacja, niewystarczająca otulina, brak nierówności po deskowaniu. Siła odrywająca powyżej 1,5 MPa
|
Zabezpieczenie antykorozyjne betonu powłokami hamującymi dyfuzję CO2 (np. dyspersje akrylowe)
|
|
Beton niejednorodny, widoczne rozfrakcjonowanie kruszyw, nierówności po deskowaniu, niewielka karbonatyzacja, niewystarczająca otulina. Siła odrywająca powyżej 1,5 MPa
|
Szpachlowanie PCC, zabezpieczenie antykorozyjne betonu jw.
|
|
Odspojenia betonu świadczą o korozji zbrojenia, beton skarbonatyzowany, lokalnie na głębokości zbrojenia.
|
Lokalne wyprawy ręczne systemem PCC, szpachlowanie PCC, zabezpieczenie antykorozyjne jw.
|
|
Karbonatyzacja na głębokości zbrojenia. Odspojenia i pęknięcia betonu na znacznej powierzchni. Siła odrywająca powyżej 1,5 MPa, w miejscach przeznaczonych do odkuć poniżej 1,5 MPa.
|
Po odkuciu mechanicznym lub hydrodynamicznym, uzupełnienie ubytków i reprofilacja torkretem całej powierzchni (najlepiej torkretem modyfikowanym aktywną SiO2, zalecane migrujące inhibitory korozji typu MCI).
|
|
Zaawansowana karbonatyzacja, zbrojenie główne skorodowane. Siła odrywająca poniżej 1,5 MPa na przeważającej powierzchni.
|
Po odkuciu mechanicznym lub hydrodynamicznym montaż siatek zbrojeniowych. Naprawa torkretem modyfikowanym aktywną SiO2, zalecane migrujące inhibitory korozji typu MCI - grubości min. 5cm.
|
|
Bardzo zaawansowana karbonatyzacja. Zbrojenie główne skorodowane powyżej 30% pola przekroju. Znaczne zarysowania i pęknięcia konstrukcji. Siła odrywająca poniżej 1,5 MPa. Stan przedawaryjny. Rys.4.
|
Naprawa przez zwiększenie przekroju poprzecznego (torkret konstrukcyjny). Dodatkowe zbrojenie konstrukcyjne wyliczone w zależności od nośności elementu. Znaczne grubości w zależności od potrzeby. Sposób naprawy jw.
|
Projektowanie składu mieszanek torkretowych
Opracowanie składu mieszanki natryskowej jest związane z rodzajem wykonywanej naprawy. Właściwości mieszanki muszą spełniać wymagania, jakim odpowiada naprawiana budowla lub główne elementy konstrukcyjne. Torkret może być wykonywany w różny sposób, w zależności od przeznaczenia i właściwości, jakimi powinien się charakteryzować.
Stąd można wyróżnić torkret:
-
tradycyjny, na zwykłych cementach i kruszywach z dodatkami plastyfikatorów, mikrokrzemionki, przyspieszaczy, pyłów dymnicowych i innych,
-
zbrojony z włóknami stalowymi, poliuretanowymi itp. czyli już nie klasyczny torkret, a fibrotorkret.
-
ognioodporny, w którego składzie stosuje się składniki żaroodporne w postaci wypełniaczy ogniotrwałych o odpowiednim uziarnieniu lub też mieszanki niskocementowe stanowiące nową generację mieszanek ogniotrwałych,
Do mieszanek torkretowych stosuje się dodatki polepszające właściwości betonu natryskowego, które stanowią najnowsze osiągnięcia chemii budowlanej, a ze zrozumiałych względów są chronione patentami.
Istotnym dodatkiem do mieszanek torkretowych jest mikrokrzemionka, która poprawia właściwości technologiczne i użytkowe torkretu zarówno w metodzie suchej, jak i mokrej. Mikrokrzemionka przyspiesza wiązanie i twardnienie torkretu, wpływa na zwiększenie wytrzymałości oraz jego odporność na wpływ agresywnych czynników chemicznych. Mieszanki z dodatkiem mikrokrzemionki mają zwiększoną spójność, co zmniejsza odpryskiwanie torkretu od powierzchni, na którą jest natryskiwany. Jest to istotne, gdyż ubytki spowodowane odbiciem są w obu metodach znaczne.
Receptury mieszanek torkretowych są opracowane do określonych zastosowań. Należy tutaj zwrócić uwagę na to, że ostatnie rozwiązania materiałowe pozwalają naprawiać powierzchnie o zwiększonej zawartości chlorków, których z różnych przyczyn nie da się wyeliminować z konstrukcji. Umożliwiają to tzw. inhibitory korozji ochraniające zbrojenie w podłożu, na które natryśnięto beton.
Powrót>> |
|
